Nauczanie indywidualne |
||
|
Indywidualne nauczanie dotyczy tylko uczniów poważnie chorych, nie może być więc przeznaczone dla dzieci z upośledzeniem umysłowym, jeśli powodem miałoby być samo upośledzenie. Taką formę nauczania organizuje się na czas wskazany w orzeczeniu, które wydaje poradnia psychologiczno-pedagogiczna. Nauczanie organizuje się w sposób zapewniający wykonanie zaleceń określonych w orzeczeniu. Należy jednak pamiętać, że ostateczna decyzja dotycząca m.in. liczby godzin wydawana jest w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę, gdyż to on będzie pokrywał koszty nauczania. Dyrektor szkoły może ustalić tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania wyższy niż określony za zgodą organu prowadzącego. W orzeczeniu o potrzebie indywidualnego nauczania określone powinny być: zalecane warunki realizacji potrzeb edukacyjnych, a także możliwości uczestniczenia ucznia w życiu szkoły, formy stymulacji, rewalidacji, terapii, usprawniania, rozwijania możliwości i mocnych stron ucznia i inne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej, zakres, w jakim uczeń może brać udział w obowiązkowych zajęciach edukacyjnych organizowanych indywidualnie w odrębnym pomieszczeniu w szkole. Podstawa prawna: § 2-§ 11 rozporządzenia ministra edukacji narodowej z 28 sierpnia 2014 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz.U. z 2014 r. poz. 1157). |
||
|