Indywidualne potrzeby każdego ucznia |
||
|
Podmiotowe a nie przedmiotowe podejście do ucznia Każdy uczeń ma określone potrzeby edukacyjne czy rozwojowe. Z perspektywy indywidualizacji nauczania wszyscy uczniowie wymagają od nauczycieli podmiotowego podejścia i zrozumienia ich trudności. Ważne, by nauczyciel w ich rozpoznawaniu nie koncentrował się wyłącznie na dysfunkcjach i problemach uczniów, ale dostrzegał możliwości i potencjał rozwojowy, a także uzdolnienia. Odpowiednio dokonane rozpoznanie umożliwia właściwe planowanie i organizowanie zajęć z uwzględnieniem wykorzystywania aktywizujących metod i form pracy. Tak postrzegana indywidualizacja pracy z uczniem wynika nie tylko z ideowych postulatów, lecz jest także uwarunkowana koniecznością przestrzegania obowiązujących przepisów prawa. Ważną rolę w budowaniu zespołowego współdziałania i klimatu sprzyjającego współpracy ma dyrektor szkoły. W tym zakresie liczą się zarówno kompetencje osobiste, jak i zdolności organizacyjne, jasna koncepcja działania szkoły, dostrzeganie zarówno potrzeb uczniów, jak i nauczycieli. Zadania i odpowiedzialność dyrektora w tym zakresie wynikają z jego funkcji jako kierownika zakładu pracy oraz ze sprawowanego nadzoru pedagogicznego. Podstawa prawna: ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.), rozporządzenie ministra edukacji narodowej z 24 lipca 2015 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. poz. 1113), rozporządzenie ministra edukacji narodowej z 10 czerwca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych (Dz.U. poz. 843). |
||
|